نسبت مبادی سمبولیستی و تفکر آرمان‌شهری در شعر نیما یوشیج
محورهای موضوعی : پژوهش سیاست نظری
عباس منوچهری
1
(استاد علوم سياسي دانشگاه تربيت مدرس)
کلید واژه: نیما یوشیج وضعیت آرمانی سمبولیسم اندیشه اجتماعی تفکر اجتماعی,
چکیده مقاله :
درک خاص نیما از شعر و جایگاه شاعر، متضمن نوعی دلالت هنجاری است که به ترسیم نوعی وضعیت آرمان‌شهری در شعر او منجر می شود. بر مبنای دیدگاه این مقاله، نیما نیز همانند سمبولیست های اروپایی با تأکید بر مرجعیت «تخیل» در شعر، میان شعر و حقیقت و به دنبال آن جایگاه شاعری و مقام رازبینی و رازگویی قرابت و یکسانی ایجاد می کند. چنین قرابتی که با خود نفی وضعیت نابسامان موجود و ترسیم و القاي جهان آرمانی را به دنبال دارد، همسویی فراوانی با مفهوم ایدئولوژی در اندیشه سیاسی پیدا می‌کند. بدین‌گونه، درک خاص نیما از شاعری به آن نوع از تفکر آرمان‌شهری در شعر او منجر می شود که می‌تواند به عنوان بارزترین جلوه تفکر اجتماعی در اشعار او شناخته شود.
Nima’s especial understanding of poetry and the poets’ status has a normative signification that results in depicting a kind of utopian vision in his poems. Stressing “imagination” in poetry, Nima like European symbolists, makes closeness and sameness between poetry and truth, and then between the position of poet as poet and seer or clairvoyant. Such a closeness resulting in rejection of the present disorder, and offering an ideal world, is in line with the concept of ideology in political thought. In this way, Nima’s specific understanding of poetry gives way to a utopian thought that is known as the most obvious manifestation of social thought in his poetry.